تهران و شهر ری

برای خیلی ها تهران شهری است بی هویت، زشت، آلوده و صدها عیب دیگر.

ولی چند نفر تهران را واقعا می شناسند؟ چند نفر ورای خوش گذرانی می روند که تهران، شهرشان را کشف کنند؟

یکی از محله هایی که به جز مردم محله اش کمتر کسی می شناسدش شهر ری است. شهر ری چنان هویت استواری دارد که وقتی به بچه های شهرری می گویی تهرانی بهشان بر می خورد. سالهاست که به محله های جنوب شهر از جوادیه و نازی آباد و افسریه تا شهرری می روم. چند روز پیش هم پسرعمویم را که پس از سالها به ایران آمده بود را برای تهران گردی به شهر ری بردم. به برج طغرل و چشمه علی و قلعه گبری

و اما برج طغرل واقعا زیباست، زیباترین قسمتش تهی بودنش است و آن دایره خالیش رو به آسمان

چشمه علی در خاطره خیلی از تهرانی های قدیم چشمه علی محل قالی شویی زنان جنوب شهر بود اما امروز شده یک محل خیلی باصفا برای آبتنی بچه و بزرگ . وقتی بچه ها را نگاه می کنی حس می کنی که در این شهر پر سر و صدا و شلوغ اینها گوشه ای از گذشته تهران را گیر آورده اند و بی خیال دنیا در آن خوشند.
ا

ما قلعه گبری ؛ تاریخی ترین دیوارهای تهران در بدترین وضعیت قرار دارد. نه هیچ گونه اطلاعاتی از آن کسی دارد؛ کی ساخته شده ؟ برای چه؛ چه شد در آنجا چه بود؟ هیچ مطلقا هیچ، نه نوشته ای ، نه مراقبتی. امروز شده انبار حرم مطهر. چرا چون مربوط به زرتشتی ها بود؟ یا چون به قول نگهبان چون پر از معتاد و قاچاقچی بود؟ آیا نمی شد میراث فرهنگی فکر بهتری برای اینجا بکند؟ خواستیم عکسی بگیریم طبق معمول در ایران پریدند که نه نه مبادا! چرا چون همه چیز در ایران امنیتی است.
همان روز کمی قبل در فرهنگسرای بهمن وقتی داشتیم از یکدیگر عکس می گرفتیم خانمی چادری با ترشروئی آمد و پرسید برای عکاسی آیا با روابط عمومی "هماهنگی" کرده اید؟ فکر کردیم اگر بخواهیم از هم عکس بگیریم باید برویم ارشاد و بعد می گویند نخیر نمیشه کارت خبرنگاری ندارین نمیشه از هم در فرهنگسرای بهمن عکس بگیرین. آی آقای غریب پور کجائی ببینی چه به سر فرهنگسرا آورده اند ؟ یادش به خیر. تا آنجائی که من می دانم اگر روزی خاتمی آمد نطفه اش در محله کشتارگاه و فرهنگسرای بهمن بسته شد. زمانی که بچه های محله برعکس پدر و مادرشان که شرمنده محله کشتارگاه بودند با افتخار می گفتند که بچه های محله فرهنگسرا هستند. مدتها خواهد گذشت تا افراد بفهمند که در این مملکت چه کسانی کار کردند و چه کسانی کار آنها را توبره کردند و بر باد دادند

اگر کسی یک لحظه فکر این بود که چرا تهران هویت ندارد و برای هویت آن فکری می کرد شاید آن وقت به طور جدی می شد به شهر ری و ابنیه تاریخی اش به شمیران و محله های باصفایش ؛ به بازار و هویت 200 ساله اش فکر کرد و عزیز من حتی از آن پول درآورد... مگر بقیه جاهای دنیا چطورند. مگر چگونه باید ابنیه تاریخی را حفظ کرد و در عین حال خرج حفاظتش را تامین کرد.